“Οι άρχοντες των φέουδων”

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

• Έλα, κάτσε. Πού είχαμε μείνει;
• Μμμ… Στους άλλους άρχοντες, των…
• Των φέουδων.
• Ναι, που πήγαν και βρήκαν τους συμβούλους του μεγάλου βασιλιά.
• Μπράβο. Που λες, βρήκαν τον σύμβουλο που ασχολιόταν με τους κατοίκους της μεγάλης πεδιάδας. Τον έπιασαν και του είπαν να μην ακούει τον δικό μας βασιλιά γιατί ήθελε να τους υποτάξει. Του έκρυψαν όμως ότι τα δικά τους τα φέουδα έκαναν παραβάσεις.
• Τί παραβάσεις;
• Θα σου πω. Υπήρχε από πολύ παλιά ένας νόμος που έλεγε ότι οι άμαξες έπρεπε να περάσουν από έλεγχο πριν κυκλοφορήσουν. Αυτό οι άλλοι δεν το τηρούσαν. Μερικές ήταν σαραβαλιασμένες. Άλλες είχαν ξεφυτρώσει από το πουθενά και κανείς δεν ήξερε πώς βρέθηκαν στα χέρια εκείνων που τις είχαν. Ύστερα, τις κυκλοφορούσαν χωρίς να νοιάζονται εάν επιτρεπόταν ή όχι.
• Και τι έκανε ο σύμβουλος παππού; Και πώς τον έλεγαν;
• Σούζης ήταν το όνομά του και ήθελε τους άλλους σούζα μπροστά του. Όνομα και πράγμα!
• Και τι έκανε;
• Τους άκουσε και ύστερα ξεσπάθωσε.
• Δηλαδή; Έβγαλε το σπαθί του;
• Όχι. Έστειλε τον τελάλη σε όλους…
• Και στον δικό μας;
• Ναι, σε όλους. Και τους ζήτησε να σταματήσουν να τριγυρνάνε με τις άμαξες γιατί αλλιώς θα τους έβαζε υπέρογκους φόρους. Δεν σήκωνε κουβέντα. Το χάρηκε που τους τιμωρούσε επειδή έτσι όσοι δεν είχαν χρήματα για καρότσες και για γιορτές θα του έλεγαν μπράβο.
• Και τι έγινε ύστερα; Πήγαν όλοι μαζί στον μεγάλο βασιλιά να βρούνε το δίκιο τους;
• Καλά τα λες, αγόρι μου, όμως δεν έγινε έτσι δυστυχώς. Άσε που και ο μεγάλος βασιλιάς τους αντιπαθούσε. Αντί να ενωθούν σαν μια γροθιά και να διαμαρτυρηθούν όλοι μαζί, τα φόρτωσαν στον βασιλιά της ιστορίας μας και άρχισαν να τον πυροβολούν.
• Με όπλα;
• Με λόγια. Τα λόγια καμιά φορά είναι χειρότερα από τα όπλα.
• Δηλαδή;
• Τον κατηγόρησαν ότι αυτός έφταιγε που ο Σούζης τους μάντρωσε. Ότι αν δεν είχε κάνει τίποτε, θα κυκλοφορούσαν ανέμελα.
• Εσύ το πιστεύεις αυτό παππού;
• Εγώ πιστεύω ότι ο Σούζης και η παρέα του αφορμή ζητούσαν για να στερήσουν την ελευθερία σε όλους τους κατοίκους της εύφορης πεδιάδας. Αντιπαθούσαν όποιον περνούσε καλά. Και πιστεύω ότι αν τα δύο φέουδα τηρούσαν τους νόμους, τα πράγματα θα έμεναν όπως ήταν. Άντε, τώρα, πήγαινε για ύπνο.
• Δεν νυστάζω. Είμαι περίεργος να ακούσω τι έγινε ύστερα.
• Πάρα πολλά έγιναν. Έχω πολλά να σου πω ακόμα.
• Θα μου τα λες κάθε βράδυ;
• Όχι κάθε βράδυ, όμως δεν σε ξεχνάω. Η ιστορία μας αυτή είναι μεγάλη. Θα μας κρατήσει παρέα μέχρι τα Χριστούγεννα.
• Σήμερα δεν θα ονειρευτώ την Impala. Θα ονειρευτώ μια παλιά άμαξα.

Διομήδης – (Συνεχίζεται…)